6 lat

Boże, jak ten czas leci...

Przecież tak niedawno dowiedziałam się że Bysiek przyjdzie na świat.
Kilka miesięcy później usłyszałam, że będą problemy bo ma wodogłowie.

A 6 lat temu, tuż po porodzie usłyszałam, że poza wodogłowiem ma rozszczep....

Dokładnie 6 lat temu Bysiek leżał na OIOMie, po pierwszej w życiu operacji.

Jak ten czas leci....

2006

Jeszcze w szpitalu

2007

2008

2009 (przełomowy - Bysiek stawiał pierwsze samodzielne kroki)

2010

2011

2012 urodziny (wspólne z Olą oczywiście)

Jak ten czas leci....

Pamiętam jak u Byśka pojawiały się zęby. Pierwszy tuż po tym jak skończył 6 miesięcy, kolejne dwa w ciągu następnego miesiąca, a potem to lawinowo szły... jak miał 11 miesięcy - miał też 11 zębów.
Niedawno wypadł Byśkowi pierwszy mleczny ząb i już w jego miejscu pojawił się malutki nowiutki ząbek stały.

Niedawno walczyłam z naszym super wojewódzkim miastem o możliwość zapisania Krzyśka do przedszkola, a teraz za 3 dni zaczyna zerówkę w szkole. 

Pamiętam jak samodzielnie stanął, bez podparcia... pamiętam Oli i mój szok na ten widok.... Potem pierwsze kroki, kolejne, a teraz walczymy o jak najlepszy sposób chodzenia.

Boże, jak ten czas leci....

Dziękuję za każdy dzień z tych 6 lat, choć wszyscy dobrze wiedzą, że totalnie brak mi cierpliwości .

Byśku, najlepsze życzenia dla Ciebie!

3 Korony - jeszcze raz.

Ponieważ wciąż są zdjęcia z turnusu, które chcę pokazać i jeszcze kilka myśli mam do przekazania już na spokojnie, z domu - dlatego po raz kolejny piszę o tym samym.

Jadąc na ten turnus nie nastawiałam się w zasadzie na wiele, bo świetnie zdaję sobie sprawę z tego, że w dwa tygodnie nie zdarzy się cud, choćby nie wiem jakie ćwiczenia robiono.
Chciałam, żeby Bysiek jak najbardziej wzmocnił mięśnie i żeby spróbowano go chociaż trochę  "naprostować", bo to jego chodzenie choć jest stabilne, to jednak pozostawia wiele do życzenia.

Co osiągnął w dwa tygodnie?
Sama byłam w lekkim szoku (żałowałam że nie nagrałam jak chodził wcześniej) jak zobaczyłam po tych dwóch tygodniach różnicę w sposobie poruszania się... nawet bez ortez. Zdecydowanie dłużej Bysiek stabilnie utrzymuje się w pionie, lepiej i bardziej prosto trzyma prawą stopę, potrafi kopnąć piłkę i nie przewrócić się od razu .

Potrafi odwrócić prawą nogę do środka, tak żeby stopa nie była ustawiona bokiem, tylko normalnie. Jeśli się postara, potrafi też w taki sposób iść, ale musi wtedy iść bardzo wolno (a tak nie lubi, bo zawsze się spieszy).

Potrafi iść podnosząc nogi do góry, czyli zginając je w kolanach, co dość śmiesznie wygląda, bo ze względu na brak czucia raczej ciągnie je po ziemi, a jak podnosi nogi to aż przesadnie .

Próbuje (bo jeszcze nie potrafi), utrzymać się na wózku w balansie, czyli tylko na dużych kołach. Taka umiejętność to ważna rzecz, bo jest konieczna chociażby przy samodzielnym wjeździe na krawężnik... 

Potrafi przepłynąć spory kawałek, łapiąc oddech w trakcie pływania, a nie jak wcześniej tylko przy brzegu (tu muszę dodać, że tej sztuki uczyła go wcześniej pani w Rzeszowie na basenie, ale pierwszy raz widziałam to na turnusie).
Potrafi także przez prawie pół minuty utrzymać się na wodzie leżąc na plecach.

Ach, jeszcze trenuje stanie na rękach .

Tak sobie myślę, że to bardzo dużo jak na jeden turnus.
Bardzo mnie cieszy, że Bysiek jest coraz bardziej posłuszny na ćwiczeniach, że stara się dobrze wykonywać polecenia i przy tym nie narzeka nie wiadomo jak. A najważniejsze, że sam jest z wyjazdu zadowolony i dumny z tego co osiągnął i czego się nauczył, bo chętnie o tym opowiada i chwali się .

No to fotki...

Z "psyjacielami"

 

tu także z nowym kolegą... Kubusiem  

z Oleśką

koniowe

ostatnie zajęcia ergoaktiv - mycie wózka

reszta

siatkówka na kolanach

utopione komary

i jak mawiał Igor... "pićkawki"

Podobno trening czyni mistrza

I to by było chyba na tyle jeśli chodzi o nasz bardzo udany turnus w Garbiczu...

Całusy przesyłamy!

3 Korony - po mojemu

Ponieważ wszyscy wokół pytają mnie "jaka naprawdę jest ta rehabilitacja w tym nowym ośrodku i w ogóle jak tam jest?", postanowiłam tu napisać i pokazać co mam do przekazania od siebie...

Proszę pamiętać, że to tylko i wyłącznie moja opinia i moje odczucia, więc nie należy się kierować tym w 100%, ponieważ ile osób tyle opinii . Każdy kto pojedzie do Garbicza będzie sam wiedział, czy ośrodek "3 Korony" mu odpowiada, czy nie. Zdjęcia oczywiście robione w tymże ośrodku i na zajęciach.

Jednym zdaniem: Tak, ośrodek jest w porządku, a rehabilitacja bardzo nastawiona na ćwiczenia fizyczne i ruchowe, co jest bardzo dobre dla dzieci z rozszczepem kręgosłupa.

Teraz więcej.

Okolica... w zasadzie nie ma o czym pisać, bo to malutka wioska, w której jest kościół i dwa sklepy... nic więcej nie widziałam. No nie, jest jeszcze Pałac Magnat i nasz ośrodek na terenie tego pałacu właśnie .
Brak tu zasięgu, w zasadzie działa tylko T-M.
W ośrodku internet jest w kawiarni i na komputerze dostępnym publicznie, na naszych "tarasikach" pod pokojami też czasem bywa i tylko dzięki temu piszę.

Ośrodek mieści się w starym budynku, który jest remontowany (praktycznie wszędzie widać, że remont wciąż trwa i już się nie mogę doczekać jak pięknie to wszystko będzie wyglądało, jak już będzie gotowe...) i przystosowywany do potrzeb osób na wózkach. Budynek tworzą: część główna w której mieści się biuro, sale ćwiczeniowe i basen, oraz kilka skrzydeł w których są pokoje (na dachach tworzone są tarasy na których będzie można sobie siedzieć), stołówka, kawiarnia i świetlica. Wszystko oczywiście razem i jeśli się nie chce, to nie trzeba budynku opuszczać. 

Sale ćwiczeniowe - ładne, czyste i wszystko w nich nowe, a niektóre jeszcze nieskończone... będzie jeszcze lepiej .
Basen - średnich rozmiarów jak na mój gust, ale całkiem wystarczający na zajęcia dla trójki dzieci na raz. Po południu można korzystać z niego do woli i nawet wtedy dla większej ilości osób, wystarczający.
Stołówka - w sam raz na turnus dla 20 dzieci z rodzicami, ale nie umiem sobie wyobrazić jak będzie zorganizowane żywienie tu dla większych turnusów. Jedzenie zdecydowanie mniej zróżnicowane niż w Zaździerzu, ale bardzo smaczne... podczas tych dwóch tygodni nie zdarzyło się nam nic niezjadliwego.

Kawiarnia i świetlica - w starej części budynku, widać że tam jeszcze nic nie jest zrobione, ale dzieciom oczywiście to nie przeszkadza.

Pokoje - dużo większe niż w Z. W każdym podwójne i  pojedyncze łóżko, sofa (spokojnie siądą na niej 4 osoby, a w razie potrzeby można i na niej spać), stolik do kawy i lodówka. Jest oczywiście telewizor (duży i płaski), szafa i kilka mniejszych, ale wbrew pozorom ciężko się w nich upchnąć bo dziwnie płytkie . Ale jak się już upchnie to wcale się o tym nie myśli.
Z pokoju są dwa wyjścia - na korytarz i na zewnątrz, gdzie zwykle jest stolik, ławki i parasol na kilka pokoi.
Łazienka - duża, przestronna, nasza z prysznicem otwartym i bardzo wygodnym (ale są też z wannami).

Najważniejsze - rehabilitacja.
Według mnie jest na wysokim poziomie i nastawiona bardzo, ale to bardzo na sferę fizyczną, ponieważ takie było założenie szefostwa. Podstawą miała być i jest rehabilitacja ruchowa. Dzięki temu dzieci z RK bardzo na tym korzystają, ponieważ praktycznie wszystkie zajęcia są świetnie dla nich dostosowane.

Bysiek korzysta z zajęć w ramach pakietu "Aktiv" i jego grafik dzienny wygląda tak:

8.00 - 9.00 ergoaktiv (nauka i doskonalenie jazdy na wózku, także po schodach)
9.00 - 9.30 masaż, co drugi dzień wymiennie z terapią manualną (to forma ćwiczeń z masażem dostosowana do potrzeby dziecka, np. u Byśka chłopak masuje naciąga i pobudza mięśnie ud, które z jednej strony są za bardzo naprężone)
9.30 - 9.45 fizykoterapia czyli u nas elektrostymulacja nóg
10.00 - 10.40 stymulacja chodu, co drugi dzień wymiennie z terapią przestrzenną czyli SI
11.00 - 11.30 basen (myślałam że dla Byśka 30 minut będzie za mało, ale myliłam się. Przynajmniej nie ma czau na marudzenie, że mu się nudzi)
12.30 - 13.00 hipoterapia (nie spodziewałam się, że te zajęcia będą tak kochane przez dzieciaki, ale już się nie dziwię. Natomiast trzeba wiedzieć i pamiętać, żeby wziąć buty pełne, bo rodzic prowadzi konia podczas zajęć, a podłoże stanowią trociny)
13.00 - 13.30 ter. psych.-ped, co drugi dzień wymiennie z terapią ręki, która tu dla naszych dzieci jest też masażem i masakrycznym naciąganiem mięśni (Igor i Bysiek nazywają te zajęcia wyrywaniem ręki i są to chyba jedyne zajęcia na które zdecydowanie nie lubią chodzić). KasiaO (mama Igora) słusznie mi podpowiada, że tak naprawdę jeszcze nikt nigdy tak porządnie ich nie masował...
13.50 - 15.00 kineza na sali.

Prawie codziennie prowadzone są wieczorem, bądź popołudniu zajęcia grupowe dla dzieci. Zajęcia różnego typu... dogo, robienie ciasteczek, gry i zabawy, rozmowy o koniach itp. Każda mama może też skorzystać z darmowego masażu.

Wszystkie zajęcia są prowadzone przez profesjonalną kadrę (z całej siły zacisnę kciuki, żeby taka kadra zawsze tu była) i z całą pewnością ogromnie dużo dają naszym dzieciom.

I ponieważ wierzę że dla Byśka takie zajęcia są z ogromną korzyścią, to zapisałam się na kolejny turnus tutaj, mimo iż odległość (700 km) trochę mnie odstrasza.... (no i na razie jeszcze nie wiem skąd na to fundusze wezmę ).

Zdjęć wybrałam ogromną ilość i to tylko te z zajęć, które dotyczą tego wpisu.... bo takie luźniejsze ogólne, wrzucę następnym razem.

Pokój, łazienka, tarasik

Widoczki

Ergoaktiv

Elektrostymulacja

Stymulacja chodu

Terapia przestrzenna

Basen

Hipoterapia

Zajęcia psychologiczno-pedagogiczne (właściwie Bysiek ze swoją pracą na zajęciach wykonaną)

Terapia ręki (wyrywanie ręki według chłopców)

Kineza

Zajęcia dodatkowe, grupowe

Świetlica

Na koniec jedzonko, jakim ugoszczono nas pewnego wieczoru w pałacu, ponieważ zamiast w ośrodku kolację mieliśmy właśnie tam. Ogromny wybór jedzenia, szwedzki stół, różne pyszności, także z ogniska i grilla, nawet kawa i ciasta były. Ale u mnie wygrał taki zestaw:

Tym oto smakowitym akcentem zostawiam Was z tym obszernym wpisem, ponieważ pamiętać powinniście, że nie mam internetu w pokoju i marznę na zewnątrz narażona na atak pająków, których nie widać (bo ciemno tu jak nie wiem) i komarów krwiopijców!!!!!