Pjongczang

 Cześć, 

trochę mnie już tu nie było, a nowy rok nabrał tempa i mnie zaskoczył 😳

3 stycznia poleciałem na obóz narciarski do Koreii Południowej... 

Tak, do Korei 🤣 

Pierwszy raz tak bardzo daleko i pierwszy raz sam, tzn. bez siostry czy rodziców.

Lot miałem łączony z Warszawy do Amsterdamu, a następnie z Amsterdamu do Seulu. 

Boję się latać samolotami, więc było to dla mnie niemałe wyzwanie, ale oczywiście poleciałem- 

- pierwszy lot trwał ok.2 godzin, a drugi ponad 11. 

4 stycznia dolecieliśmy (jestem z trenerką Agatą Liberą i jeszcze dwoma innymi osobami) do Seulu, skąd busem przejechaliśmy do miejsca docelowego czyli Pjongczangu. Jechaliśmy jakieś 3 godziny i po godzinie 22 , praktycznie zaraz po zakwaterowaniu w hotelu poszliśmy spać. Pierwszą „inną” dla nas rzeczą, na którą natknęliśmy się w hotelu, to brak łóżek - śpi się na „materacu", (bardziej bym to nazwał kołdrą położną na podłodze) - jest twardo ale da się przyzwyczaić 😉

Brak łóżka, długi lot, oraz zmiana czasu o 8 godzin, spowodowała, że zasnąłem po północy czasu koreańskiego i wstałem o 5 rano. 

Na zdjęciach widać jakie super ubrania dostaliśmy na obozie - każdy dostał czapkę, rękawiczki, bluzę, kurtkę i spodnie narciarskie 😍

Zwiedziliśmy wioskę olimpijską i tutejszy sklep.

Wieczorem było uroczyste otwarcie i przywitanie wszystkich uczestników - przyjechało ponad 100 osób z ok. 30 różnych krajów! 

Następnego dnia po śniadaniu zaczęły się przygotowania do treningów na stoku. Pomimo pewnych trudności na początku, doborze sprzętu i ogólnego zgrania wszystkiego, udało się i pierwszy trening mieliśmy za sobą. 

Później był lunch, a po nim znowu powrót na stok. 

Po obiadokolacji były zajęcia z kultury koreańskiej - pokazy taekwondo, regionalnych instrumentów oraz k-pop’u. Musieliśmy wybrać, co będziemy chcieli dodatkowo ćwiczyć na tych zajęciach, więc ja wybrałem instrumenty i tak zacząłem się uczyć grać na janggu (czyt. czangu).

Po pokazach poszliśmy spać. 

Kolejne parę dni wyglądało mniej więcej tak samo, czyli: śniadanie, stok, lunch, godzina przerwy, stok, obiadokolacja i zajęcia na instrumentach. 

9 stycznia pojechaliśmy na wycieczkę do Seulu 😍

Zwiedziliśmy dwa muzea i najwyższy budynek w Seulu który ma ponad 500m. 

Byliśmy na 123 piętrze tego budynku i muszę przyznać, że trochę się bałem 🤫

Dziś jest już 11 stycznia i postanowiłem dać znać że żyję. 

Nie spodziewałem się, że tak mi się będzie podobało w Koreii, chociaż muszę Wam napisać, że niezłym wyzwaniem jest dla mnie tutejsze jedzenie… pierwszego wieczora dostaliśmy sushi, którego nie jadam🤪

Ale doskonalę swoją jazdę pod okiem samego trenera kadry narodowej Korei Południowej, poznaję nowych ludzi z różnych państw (min. z Chorwacji, Węgier, Nepalu czy Maroka) i świetnie spędzam czas.

Jutro mamy spróbować innych sportów zimowych oraz zwiedzić Gangneung. Tak więc kończę już pisać i idę spać. 

To super zdjęcie zostawiłem na koniec 

Pozdrawiam 

Bysiek 😍

P.S. Autorką większości zdjęć jest Agata Libera i Ania Z. 

Dziękujemy: Polskiemu Komitetowi Paraolimpijskiemu, Korea Paralympic Committee, PC 2018 Legacy Foundation, oraz niezastąpionej trenerce - Agacie ❤️